Book of Enoch

Księga Henocha (Enoch; Ge'ez: መጽሐፈ ሄኖክ maṣḥafa hēnok) to starożytny hebrajski apokaliptyczny tekst religijny, przypisywany przez tradycję Henochowi, pradziadkowi Noego. Enoch zawiera wyjątkowy materiał na temat pochodzenia demonów i gigantów, dlaczego niektórzy aniołowie spadli z nieba, wyjaśnienie, dlaczego potop z Genesis był moralnie konieczny, oraz prorocze przedstawienie tysiącletniego panowania Mesjasza.

Starsze części tekstu (głównie w Księdze Obserwatorów) szacuje się na około 300–200 pne, a ostatnią część (Księga przypowieści) prawdopodobnie na 100 pne.

Różne fragmenty aramejskie znalezione w Zwojach znad Morza Martwego, a także fragmenty greckie i łacińskie Koine są dowodem na to, że Księga Enocha była znana Żydom i wczesnym chrześcijanom. Ta książka była również cytowana przez niektórych autorów z I i II wieku, jak w Testamentach Dwunastu Patriarchów. Autorzy Nowego Testamentu byli również zaznajomieni z niektórymi treściami opowieści. Krótka część 1 Henocha (1: 9) jest cytowana w Nowym Testamencie Listu Judy, Judy 1: 14–15 i przypisywana tam „Henochowi siódmemu od Adama” (1 En 60: 8), chociaż sekcja 1 Henoch to midrasz z Powtórzonego Prawa 33: 2. Wśród zwojów znad Morza Martwego zachowało się kilka kopii wcześniejszych fragmentów 1 Księgi Henocha.

Nie jest częścią biblijnego kanonu używanego przez Żydów, z wyjątkiem Beta Israel (Żydów etiopskich). Większość wyznań i tradycji chrześcijańskich może przyjąć Księgi Henocha jako mające jakieś znaczenie historyczne lub teologiczne, a podczas gdy etiopski prawosławny kościół Tewahedo i erytrejski prawosławny kościół Tewahedo uważają Księgi Henocha za kanoniczne, inne grupy chrześcijańskie uważają je za niekanoniczne lub nie- natchniony.

Jest całkowicie zachowany tylko w języku Ge'ez, z aramejskimi fragmentami zwojów znad Morza Martwego oraz kilkoma fragmentami greckimi i łacińskimi. Z tego i innych powodów tradycyjnie wierzy się w Etiopii, że oryginalnym językiem dzieła był Ge'ez, podczas gdy współcześni uczeni twierdzą, że najpierw zostało napisane po aramejsku lub hebrajsku; Efraim Izaak sugeruje, że Księga Henocha, podobnie jak Księga Daniela, została napisana częściowo po aramejsku, a częściowo po hebrajsku. Nie zachowała się żadna wersja hebrajska. W samej księdze stwierdza się, że jej autorem był Henoch, przed biblijną potopem.

Najbardziej kompletna Księga Henocha pochodzi z etiopskich manuskryptów, maṣḥafa hēnok, napisanych w Ge'ez; który został przywieziony do Europy przez Jamesa Bruce'a pod koniec XVIII wieku i przetłumaczony na angielski w XIX wieku